Een leidinggevende functie wordt vaak van bovenaf toebedeeld. Omdat iemand gestudeerd heeft, toevallig in die rol is gerold, nét iets beter presteert dan collega’s, rapper van tong is, de juiste mensen kent of handig gebruikmaakt van ellebogenwerk. Er wordt dan verondersteld dat diegene in staat is om processen aan te sturen. Maar kunnen ze ook écht leidinggeven aan mensen? En zijn ze ook in staat leiding te geven aan zichzelf?

Leiderschap draait niet alleen om kennis, kunde en vaardigheden. Het is bovenal een proces met mensen. Echt leiderschap zou daarom van binnenuit moeten komen. Het is dan niet zozeer een functie, maar het komt voort uit een levensmissie of de wens om bij te dragen aan een groter geheel, gedreven door zingeving.

​

Hoe mooi zou het zijn als je als leidinggevende niet alleen zin hébt om leiding te geven, maar dat het ook werkelijk zin hééft? Voor mij vormt zingeving de kern van goed leiderschap. En dat begint met het stellen van fundamentele vragen: Waarom doe ik wat ik doe? Waarom ben ik leidinggevende? En sluit dit aan bij wie ik werkelijk ben?

Wanneer je jouw why helder hebt, is leidinggeven geen taak meer, maar jouw manier om je eigen leven betekenis te geven —en daarmee ook een verschil te maken in het leven van anderen. Jouw zingevingsvraag gaat dus over veel meer dan over je rol of functie. Het is ook een vraag naar wie je bent en wat je wilt bijdragen.