In de Griekse mythologie vertelt het verhaal van Procrustes over een herbergier met een bizarre manier om zijn gasten "te ontvangen". Iedereen moest in hetzelfde bed passen, ongeacht hun lengte. Was iemand te lang? Dan werd hij bijgesneden. Te kort? Dan werd het lichaam op brute wijze uitgerekt. Alles moest in het keurslijf, ten koste van het welzijn van zijn gasten.
 

Ik zie dit principe regelmatig terug in organisaties. Mensen worden in rigide systemen en structuren geduwd en moeten daarbinnen functioneren, of het nu bij hen past of niet. De focus ligt vaak op resultaten in plaats van op het welzijn en werkplezier van medewerkers. En daar wordt uiteindelijk niemand beter van. Leidinggevenden spelen hierin een cruciale rol. Nu worden zij vaak aangenomen op basis van hun ervaring, expertise of behaalde resultaten, maar lang niet altijd vanwege hun waarden en menselijke vaardigheden. En dát is volgens mij juist de kern van goed leiderschap.

 

Voor mij is goed leiderschap onlosmakelijk verbonden met zingeving. Het gaat niet alleen om wát je doet, maar vooral om waarom je het doet. Waarom ben je leidinggevende? Wat drijft je? 

De beste leiders maken de mensen om hen heen beter, zonder de intentie te hebben er zelf beter van te willen worden. Ze kennen hun eigen 'why' en dat is hun vertrekpunt. Ze laten zich leiden door een hoger doel! 
​

Echt leiderschap begint dus bij het kennen van jezelf en je eigen drijfveren, zodat je kunt leidinggeven met zin!